“Dat maakt het leuk! Je ontmoet vogels van diverse pluimage”, zegt vrijwilliger Johan Uitdewilligen over het verschil in mensen, “vraag mij niet wat voor plantje dat is, maar anderen hebben er veel kennis van”. Hij is zelf met een bosmaaier in de weer, “want ik ben van mening dat het ook een beetje netjes moet zijn”. Met zijn onderwijsachtergrond spreekt ook het aspect educatie hem aan. “Dat is er vanwege de coronamaatregelen nog niet echt van gekomen. En dat is eigenlijk maar goed ook, want dat geeft ons de tijd om dit ongestoord verder te ontwikkelen. Iedere woensdagochtend zie je dat er veel gebeurd is. Daar hou ik wel van.”
Frank Schrijvers was al een regelmatige bezoeker van het Emmelerbos. “Ik ben bewust naar zo’n informatieavond gegaan, want ik vroeg me af waarom het hier zo kaal moest worden.” Wat hij daar hoorde, motiveerde hem om zich als vrijwilliger aan te melden. Hij kan het een ander ook aanraden. “Het is heerlijk om op zo’n plek buiten bezig te zijn. De groep is niet te groot, dat maakt het overzichtelijk. En we zijn wat zelfsturend, waardoor je ook het gevoel hebt dat je je eigen ding kunt doen.” Op dat moment loopt hij zwerfvuil bijeen te rapen. “Dat moet ook gebeuren. Je kijkt gewoon wat er te doen is en soms moeten we met elkaar iets aanpakken. Dan zegt de meer-boer onder ons: ‘Dit of dat moet eigenlijk gebeuren’ en een andere keer is het de bioloog die zegt wat er gebeuren moet. Ik steek er veel van op.”
Peter IJzerman maakt met een snoeischaar het wilgenpad vrij. “Ik wil zoveel mogelijk laten staan, maar een ander wil alles netjes en strak. Daar moeten we een tussenweg in zien te vinden.” Wat hem betreft worden dus niet alle wilgen tegelijk geknot. “Ik ben een bijenman, dus ik ben er voor om om-en-om of liever nog één op de drie te knotten. Dan hebben de bijen altijd wat te eten. Het staat trouwens ook veel mooier dan ineens zo’n kaalslag.” IJzerman heeft ‘een vrij grote tuin’ bij zijn huis, een volkstuin en een ecotuin van 780 vierkante meter. Toch vindt hij dat hij tijd genoeg heeft om in het voedselbos aan het werk te zijn. “Ik doe dit uit liefde voor de natuur en ik vind het mooi om te zien hoe dit zich ontwikkelt.”
Aleida Ypma is nu nog de enige vrouw in het gezelschap. Op humusrijke stukjes her en der in het bos legt ze kleine moestuintjes aan, bedjes met onder meer pompoen en rammenas, “om te kijken wat waar het beste groeit”. Een fulltimebaan in het onderwijs weerhield haar ervan om vrijwilligerswerk op te pakken. “Maar nu heb ik een minder verantwoordelijke baan. Ik had al veel gelezen over het voedselbos en de Pioniers van de Toekomst, dus toen er weer eens een stukje in de krant stond heb ik me aangemeld. Ik heb thuis een vrij grote moestuin en kook en bak veel met wat daar groeit. Maar dat doe je alleen, terwijl ik graag wil delen en hier tref ik mensen met dezelfde interesse.”
De woensdagmorgengroep van zo’n tien vrijwilligers is op elkaar ingespeeld en verzet veel werk. Inmiddels is er ook een gastheer aangetrokken, Achium Wolters. Hij voorziet de vrijwilligers onder meer van koffie. Daarnaast is hij het eerste aanspreekpunt voor bezoekers. Om de natuur bij te kunnen houden en met het oog op de toekomstige uitbreiding naar zes hectare, wil de stuurgroep nu toe naar een tweede groep vrijwilligers voor een ander dagdeel. Geïnteresseerd? Kan dan hier voor meer informatie en aanmelding of stuur een e-mailbericht naar info@pioniersvandetoekomst.nl.